Transcription
Ik doe mijn job heel graag en ik kan ze zeker aanraden aan
iedereen die vooral gedreven is in het
zoeken naar creatieve oplossingen voor de bewoners.
Ik ben dus Hanne.
Ik woon in Tielt-Winge.
Ik ben 35 jaar.
Ik heb drie kleine kindjes thuis
en ik werk als verpleegkundige in het opvangcentrum te Zaventem.
Mijn huidige functie als verpleegkundige houdt in dat wij eigenlijk nagaan
of het welzijn van de bewoners, op vlak van gezondheid, in orde is.
Wij doen consultaties voor hen,
bestellen medicatie,
sturen hen verder door als het nodig is
en zijn ook een luisterend oor, als ze ons nodig hebben.
Ons werkschema bevat eigenlijk glijdende werkuren.
Wij worden verwacht aanwezig te zijn
vanaf de ochtendbriefing tot in de late namiddag.
Daarrond kunnen wij schuiven.
Een beetje vroeger aanwezig zijn, of wat later blijven.
Afhankelijk van wat de werkdag van ons vraagt.
De meest positieve punten aan mijn huidige job vind ik
de zelfstandigheid die wij krijgen,
het invullen van ons eigen werkrooster,
heel veel leuke collega's ook
en de diversiteit.
Geen enkele werkdag is hetzelfde.
Geen enkele werkdag bij ons is hetzelfde.
Elke dag kunnen bewoners zich aanmelden
voor een afspraak bij ons voor consultatie.
Op de ene dag hebben bewoners al wat meer nodig dan op andere dagen.
Alsook, ons programma wordt gevuld met vergaderingen
met andere diensten zoals Kind en Gezin,
artsen,
de apotheker en dergelijke.
Wij hebben wel een goed gevulde agenda.
Ik doe mijn job heel graag en ik kan ze zeker aanraden aan
iedereen die vooral gedreven is in het
zoeken naar creatieve oplossingen voor de bewoners.
Op mijn tweede werkdag werd ik eigenlijk onmiddellijk geconfronteerd met
een kindje met een epilepsieaanval,
wat maakte dat ik direct als verpleegkundige mocht tonen wat ik in mijn mars had.
Alsook werd er een uitcentrumzetting gedaan met politie-escortes,
dus het was een hele spannende dag.
Mijn verantwoordelijke gaf aan dat ik direct op mijn tweede dag
al meer gezien had dan de meeste collega's op een paar maanden
te zien krijgen in het centrum.
Ik heb voor mijn start in het opvangcentrum in Zaventem
nog gewerkt als verpleegkundige in het ziekenhuis te Leuven,
en ik heb ook 6 jaar gewerkt op de noodcentrale Vlaams-Brabant.
Het verschil als verpleegkundige in de privé, in een ziekenhuis, en met de overheid,
ligt voor mij vooral in de vorm van de uurroosters.
In het ziekenhuis heb je vrij vaste uurroosters,
waar moeilijk van afgeweken kan worden.
Met drie kleine kindjes is het nogal moeilijk om
's morgens exact op een bepaald uur aanwezig te zijn.
Een glijdend werkrooster bij de overheid nu
is daarvoor voor mij wel gemakkelijk.
